رئيس دولت جدا از قوه مجريه است و به صورت نمادين قوانين را تصويب مي كند و به عنوان نماينده ملت عمل مي كند. به عنوان مثال مي توان به رئيس جمهور آلمان (تعيين شده توسط اعضاي قوه مقننه فدرال و ايالت) ، ملكه بريتانيا (دفتر موروثي) و رئيس جمهور اتريش (با راي مردم انتخاب شد) اشاره كرد. مدل مهم ديگر سيستم رياست جمهوري است كه در ايالات متحده و برزيل يافت مي شود. در سيستم هاي رياست جمهوري ، قوه مجريه هم به عنوان رئيس دولت و هم به عنوان رئيس دولت عمل مي كند و داراي قدرت تعيين كابينه غير منتخب است. در سيستم رياست جمهوري ، قوه مجريه از قوه مقننه كه به آن پاسخگو نيست ، جدا است.
اگرچه نقش اجرايي در كشورهاي مختلف متفاوت است ، اما معمولاً اكثريت قوانين را پيشنهاد مي كند و دستور كار دولت را پيشنهاد مي كند. در سيستم هاي رياست جمهوري ، قوه مجريه غالباً حق وتو دارد. اكثر مديران هر دو سيستم مسئول روابط خارجي ، ارتش و پليس و بوروكراسي هستند. وزرا يا مقامات ديگر رياست دفاتر دولتي يك كشور را بر عهده دارند ، مانند وزارت خارجه يا وزارت دفاع. بنابراين انتخاب يك مجري متفاوت مي تواند انقلابي در رويكرد كل كشور به دولت ايجاد كند.
نظامي و پليسمقالات اصلي: پليس و ارتش
افسران سرويس پليس آفريقاي جنوبي در ژوهانسبورگ ، 2010.در حالي كه سازمان هاي نظامي تا زماني كه خود دولت وجود داشته است ، ايده نيروي پليس ثابت يك مفهوم نسبتاً مدرن است. به عنوان مثال ، سيستم قرون وسطايي انگلستان در دادگاه هاي جنايي مسافرتي ، يا محاكمه مي كرد ، از محاكمات نمايشي و اعدام هاي عمومي براي القاي ترس به جوامع براي حفظ كنترل استفاده مي كرد. [141] اولين پليس مدرن احتمالاً در قرن 17 در پاريس ، در دربار لويي چهاردهم ، [142] بود ، هرچند پليس پاريس ادعا مي كند كه آنها اولين پليس هاي متحدالشكل جهان بوده اند. [143]